Historia języka japońskiego sięga czasów V-VIII wieku. W czasie tym Japończycy zaczęli używać znaków zapożyczonych z chińskiego alfabetu, po to by zapisywać poszczególne słowa. Wiele poszlak wskazuje na to, że język japoński pochodzi z grupy uralo-ałtajskiej – ze względu na podobieństwa morfologiczne oraz składniowe. Japoński łączony jest często także z językiem koreańskim oraz z językami pacyficznymi. Nie ma jednak sprawdzonych i potwierdzonych informacji na temat pochodzenia języka Kraju Kwitnącej Wiśni – mimo faktu, że posługuje się nim najwięcej ludzi na świecie.
Język japoński posiada tylko dwa czasy – pierwszy, przeszły oraz drugi – teraźniejszo-przyszły. W języku japońskim znajdziemy zarówno rzeczowniki, czasowniki, jak i przymiotniki. Szyk, który obowiązuje w tym języku, znany jest między innymi w łacinie. Podmiot w japońskim zdaniu znajduje się na pierwszym miejscu, na dalszych natomiast dopełnienie i orzeczenie, podczas gdy w większości języków europejskich orzeczenie znajduje się na miejscu ostatnim. Rolę orzeczenia w języku japońskim pełnią przymiotniki, które odmieniają się jak czasowniki.
W Japonii w powszechnym obiegu pozostają cztery alfabety – kanji, hiragana, katakana oraz alfabet łaciński. Kanji, a więc znaki w dużej mierze zapożyczone z języka chińskiego – zlicza się łącznie do liczby ponad 60 tysięcy. Mimo to używanych przez Japończyków jest ich znacznie mniej. Alfabety sylabiczne, a więc katakana i hiragana, zawierają po 48 znaków. Powstały one w wyniku zapotrzebowania Japończyków na prostszy alfabet używany w codziennym życiu do komunikowania się ze sobą. W związku z tym zaadaptowana została na potrzeby japońskiego znaczna część alfabetu chińskiego.
Aby płynnie posługiwać się językiem japońskim, należy opanować minimum 2000 znaków kanji, hiraganę i katakanę. Hiragana uważana jest za alfabet kobiet, gdyż początkowo najczęściej stosowana była na salonach. Nie posiada ona głosek, a jedynie sylaby. Każdy znak hiragany ma odpowiednik w katakanie, która również stanowi alfabet uproszczony – obecnie używana jest najczęściej do przedstawiania wyrazów zapożyczonych z innych języków. Często używana jest również przez twórców komiksów manga. Podstawy języka japońskiego są stosunkowo proste do opanowania, jednak w miarę upływu czasu język ten staje się dla jego użytkownika coraz bardziej skomplikowany.
Obecnie Japończycy używają w obiegu na co dzień trzy, a niekiedy nawet cztery alfabety. Opanowanie biegłości w języku japońskim z pewnością nie należy do łatwych – choćby ze względu na ilość znaków, jaką należy opanować, by móc swobodnie się nim posługiwać. Zdania na temat poziomu trudności języka japońskiego są jednak wciąż podzielone. Zwolennicy tego języka utrzymują, że nauka przebiega w sposób bezproblemowy. Przeciwnicy natomiast stanowczo odradzają choćby rozpoczynanie procesu zgłębiania tej wiedzy.
Język japoński – choć powszechnie zaliczany jest do grupy najtrudniejszych języków świata, posiada rzeszę wiernych zwolenników. Co więcej, nauka tego języka szczególnie łatwo ma przychodzić Polakom, ze względu na podobieństwo w wymowie. Jedno jest pewne – warto poszerzać stale swoje horyzonty, a nauka języka Kraju Kwitnącej Wiśni z pewnością otworzy nam wiele nowych możliwości.