W języku japońskim najstarszym słowem określającym makijaż jest keshō, zapisywane różnymi ideogramami: 化粧、仮相、化相、仮粧 i dawniej odczytywane również jako kesō albo kewai. Dowiedz się jak wykonać profesjonalny makijaż japoński.

Istnieje kilka odmian geta (下駄) – butów noszonych do Kimona lub Yukaty.

Hasło: japońska wódka. Odzew: sake. Czyż nie tak reagujemy? Tymczasem sake to nie jedyny tradycyjny japoński alkohol. Przy czym japońskie słowo sake (酒) lub osake (お酒) określa wszystkie napoje alkoholowe, a nie tylko ryżowe wino – z uwagi na moc trudno nazwać ów trunek wódką – tak jak się przyjęło to za granicą. Ten ryżowy alkohol w Japonii ma nazwę nihonshu.

Tanabata (七夕) to jedno z tzw. Pięciu Świąt (gosekku; 五節句), obok Święta Siedmiu Ziół (07/01), Święta Dziewcząt (03/03), Święta Chłopców (05/05) i Święta Chryzantem (09/09), które wywodzą się z Chin. Pierwotnie daty tradycyjnych świąt w Japonii były wyznaczane według kalendarza księżycowego. Zgodnie z nim święto Tanabata przypadało na 7. dzień 7. miesiąca księżycowego, co często odpowiadało początkowi sierpnia w kalendarzu gregoriańskim.

Soroban, liczydło będące odpowiednikiem europejskiego abakusa, dotarł do Japonii z Chin w XV wieku. Liczydło to składa się z 23 lub 27 linii przeciętych poprzeczną belką. Szkolny soroban ma 13 rzędów dziesiętnych, które podobnie jak w tradycyjnym liczydle oznaczają (patrząc od prawej) jedności, dziesiątki, setki itd.

Japońska szkoła jest odzwierciedleniem hierarchii panującej w dorosłym społeczeństwie. Tak jak w korporacjach to dress code podpowiada na jakim szczeblu zawodowej hierarchii się znajdujesz, tak szkolny mundurek japońskiego ucznia pokazuje do jakiej szkoły chodzi. Znienawidzona przez polskie dzieci uniformizacja jest w społeczeństwie japońskim nie tylko akceptowana, ale i bardzo ważna – hierarchia i poczucie przynależności do konkretnej grupy społecznej są dla mieszkańców Kraju Kwitnącej Wiśni oczywiste i naturalne: porządkują świat i pomagają odnaleźć się w zawiłych relacjach międzyludzkich. Mundurki i uniformy likwidują też odwieczny dylemat “co na siebie włożyć” do szkoły czy do pracy.

Psia wierność jest nie tylko symboliczna – ma wymiar rzeczywisty. Psy bardzo przywiązują się do swoich właścicieli, trwają przy nich na dobre i na złe i może dlatego traktowane są jak członkowie rodziny, z którymi wchodzi się w głębsze relacje. Psia miłość bywa tak wielka, że nawet śmierć właściciela nie jest jej w stanie zakończyć. Znamienna jest historia japońskiego psa Hachikō.

Obon (お盆 lub 盆- bon) to doroczne święto zmarłych. W Japonii obchodzi się je bardzo spektakularnie: to trzy dni pełne światła i tańca. Japończycy wierzą, że właśnie wtedy duchy/dusze zmarłych powracają na Ziemię, żeby odwiedzić swoich bliskich. Tradycyjnie dusze dzieli się na trzy grupy: dusze zmarłych przodków, nowe duchy oraz dusze osób zmarłych nagle i głodne duchy gaki. Te ostatnie należy nakarmić – robią to mnisi składając ofiary przekazywane przez wiernych. Duchy gaki mogą nasycić się tylko podczas święta Obon.

Słowo manga (jap. 漫画) – wywodzące się ze sposobu ozdabiania rycin i innych form sztuki użytkowej – oznacza obecnie komiks, ale także obraz, rysunek, szkic lub karykaturę. Dosłownie znaczy tyle, co niepohamowane obrazy. Historycznie genezę terminu manga należy łączyć z nazwiskiem najwybitniejszego japońskiego malarza z okresu Edo (1603-1868) Hokusai Kotsushika, który był twórcą barwnych drzeworytów w stylu ukiyo-e. W 1814 roku spod jego ręki wyszły ilustracje i szkice zatytułowane właśnie Manga, co tłumaczono jako “pospiesznie narysowane szkice”.

Anime (アニメ), skrót od angielskiego słowa animation, czyli po prostu animacja, oznacza ew Kraju Kwitnącej Wiśni wszystkie filmy i seriale animowane, bez względu na kraj ich pochodzenia. Za to poza Japonią, określa się tym terminem specyficzne japońskie kreskówki – specyficzne z uwagi na grafikę, sposób animacji oraz tematykę.

Hikikomori (引きこもり, 引き籠もり, 引き篭もり) to zlepek dwóch słów: hiku – wycofywać się, rezygnować i komoru – ukrywać się, chronić, pozostawać w środku. Ten japoński wirus samotności i wyobcowania dawno już przekroczył granice Kraju Kwitnącej Wiśni, polaryzując badaczy w ich oglądzie zjawiska.

Haiku (jap. 俳句 haiku, nazywane też hokku, haikai) to najkrótszy możliwy utwór poetycki, składający się najwyżej z 17 sylab rozpisanych na wersy 5-7-5. W japońskim oryginale haiku stanowi tylko jedną linijkę, bez wersów, ale już w innych językach niż japoński, wersy są trzy.